Miesięcznik Znak

Zaloguj się

nr800

← Poprzedni numer Następny numer →

Redakcja

Oddajemy głos Czytelniczkom i Czytelnikom „Znaku”

Dziękujemy – to dzięki Wam trwamy już od 800 numerów. Tworzyć dla Was pismo to prawdziwy zaszczyt.

Wojciech Bonowicz

Moi, mistrzowie: Marcin Świetlicki

Bohaterowi wierszy Świetlickiego „nie” jest potrzebne, żeby mógł narysować własny kontur, odróżnić się, odgrodzić.

Dariusz Rosiak

Jaszczury to też ludzie

Z książki Karela Čapka wyłania się pytanie: czy historia musi być nieskończonym ciągiem tych samych błędów powtarzanych przez ludzi w kolejnych wcieleniach?

Natalia Sosin-Krosnowska

Dziennikarstwo typu slow

Kocham studiować i tego mi teraz bardzo brakuje. Czytając miesięcznik, czuję, jakbym chodziła na wspaniałe uniwersyteckie zajęcia.

Wojciech Sawala

Intelektualna uczciwość

„Znak” to po prostu dobre pismo dla humanisty. I to właściwie dla każdego, niezależnie od specjalizacji czy światopoglądu.

Agnieszka Piskozub-Piwosz

Pismo nie tylko o religii

Miesięcznik często wyprzedza dużą część dyskursu publicznego. Tak było z ważnym dla mnie tematem neuroróżnorodności. Albo z teologią queer, o której wcześniej nie słyszałam, mimo że jestem teolożką.

Zuza Karcz

Czytanie miesięcznika to lekcja wrażliwości

To, że „Znak” nie uprawia radykalnej publicystyki, uczy mnie dystansu i daje oddech – chociaż przez chwilę nie muszę stawać po żadnej ze stron, tylko po prostu zgłębiam temat, ugruntowuję swoje przemyślenia.

Jan Turnau

Potrzebny krytycyzm wobec Kościoła

„Znak” i „Więź” postępują tak, jak powinno postępować każde katolickie pismo – od samego początku nie są bezkrytyczne.

z Thomasem J. Reesem SJ rozmawia Karol Kleczka

Zbyt szybko kanonizowaliśmy Jana Pawła II

Konserwatyści oskarżają każdego, kto kwestionuje autorytet Jana Pawła II, o to, że podcina gałąź zachodniej cywilizacji. Liberałowie powtarzają, że papież jedyne, co robił, to chronił pedofilów i prześladował nieprawomyślnych teologów. Obie strony są w błędzie – musimy patrzeć na tę postać w całej jej złożoności.

z Ireneuszem Kanią rozmawia Anna Goc

Dobrze żyć w cieniu

Zawsze trzymałem się zasady, by nie podejmować się rzeczy zbędnych. Podążałem za moim głównym życiowym wektorem, czyli silnym napędem poznawczym. To on pchał mnie do nauki języków. Uczyłem się ich dla siebie. Dopiero potem ktoś zauważył moją pasję i zaprosił do publikacji przekładów.

ks. Michał Heller

Racjonalność i zdziwienie

Nauka się rozwija, coraz mniej jest w naszych teoriach dziur, a rozumowanie badaczy z poprzednich wieków wydaje się nam dziś naiwne. Czy to oznacza, że nie ma już miejsca na podziw dla „cudów przyrody”?

Piotr Oczko

Życie sztuką i ze sztuką

Trudno zdefiniować, czym jest sztuka. Do rozlicznych teorii dorzucę tu jednak swoje ekscentryczne trzy grosze i wyznam: sztuką jest dla mnie wnętrze, w jakim mieszka, dobrze się czuje i obcuje z pięknymi przedmiotami człowiek, dla którego są one ważne i niezbędne.

z Mirą Marcinów rozmawia Martyna Słowik

Własny pokój i dobre relacje

Uprawiam ekstremalny model macierzyństwa. Chcę być z dziećmi bardzo dużo i korzystam z tego, że one są jeszcze w wieku, w którym chcą być ze mną. Jednocześnie gdy jestem poza domem, staram się być tu i teraz. Rozmawiać z koleżankami z filozofii o Arystotelesie albo o kosmetykach, a nie o tym, co dziecko powiedziało czy zjadło.

z Evą Illouz rozmawia Marek Maraszek

Miłość wymaga emancypacji

Kiedy ludzie głoszą, że tradycyjna rodzina to ta, która szanuje kobiety, powinniśmy im z całą mocą przypomnieć, że nie jest to cała prawda. Częścią tradycji jest też toksyczna męskość, która kobiety poniża i upokarza.

z Rezą Aslanem rozmawia Michał Jędrzejek

Kopanie duchowej studni

Ludzie z reguły tworzą obraz Boga, który jest podobny do nich: starsi ludzie wyobrażają Go sobie jako człowieka sędziwego, mężczyźni jako mężczyznę, osoby czarnoskóre jako czarnego. To naturalny impuls. Ale jest w nim coś groźnego. Ubóstwiając siebie, możemy ubóstwić nasze zarówno dobre, jak i złe cechy.

Oksana Zabużko

Polskie marzenie, polskie rozczarowanie

Można zdiagnozować kurczenie się terytorium wolności na podstawie kurczenia się „terytorium książki”. Tam gdzie literatura jest marginalizowana, biblioteki zamykane, programy przestawiane na „nieprzeciążanie” dzieci nadmiarem lektur – tam mój wewnętrzny czujnik zaczyna piszczeć jak dozymetr w strefie czarnobylskiej: ostrożnie, ludzie, tu się szykuje jakaś pułapka.

Filip Springer

Z głębi ciemnego lasu

Ja mam za dużo, oddaję więc część tego, co mam, tobie – dzięki temu ty masz więcej, a ja mam mniej. Uczymy tego dzieci już w przedszkolach. Teraz musimy to po prostu zrobić.

Janusz Poniewierski

Jubileusze

Jesienią 2013 r. w 700. numerze „Znaku” przypomniano kilka pytań stawianych przez to pismo na różnych etapach jego historii. Na ich liście zabrakło pytania o zaangażowanie i solidarność. Dobrze zatem, że obecny, 800., numer na to właśnie zwraca uwagę.

Olga Gitkiewicz

Szatkowanie doby

Trudne doświadczenia matek się pomniejsza albo kwituje wzruszeniem ramion, podobne doświadczenia ojców się wyjaskrawia.

Anna Cieplak

Anna Cieplak, „W co się bawią?”

W Stacji: Literatura prezentujemy nowe opowiadanie Anny Cieplak. Całość do przeczytania w papierowym wydaniu miesięcznika „Znak”. A oto krótki wywiad przeprowadzony z autorką.

Joanna Guszta

Znaki czasu

800. numer miesięcznika „Znak”. Rok 2022. Dla czytelników pierwszych numerów magazynu i jego założycieli była to pewnie bardzo odległa perspektywa. Zastanawiam się, czy zdarzało się, że sięgała tu ich wyobraźnia albo na ile byliby zaskoczeni, przeglądając ten numer.