„Z perspektywy ćwierćwiecza słowa te wciąż brzmią niezwykle wymownie, choć dziś odsłaniają nieco inny sens niż wówczas. Wtedy nadzieje Polaków ogniskowały się przede wszystkim wokół odzyskania swobód obywatelskich, politycznych i gospodarczych. Obecnie, na przekór temu, że mamy wreszcie warunki, w których każdy może kształtować swój los w zgodzie z własnymi przekonaniami, wyraźniej odsłaniają swój podstawowy, egzystencjalny sens.
Dzięki zdobyczom współczesnej nauki, zwłaszcza medycyny, poddajemy naszemu wpływowi kolejne obszary ludzkiego życia. Ratujemy przedwcześnie urodzone dzieci, które jeszcze kilka lat temu nie miały szans na przeżycie. Skutecznie leczymy choroby kiedyś nieuleczalne. Nawet sam moment śmierci umiemy nieraz sztucznie odciągać w czasie – zauważa Marzena Zdanowska w tekście otwierającym temat miesiąca. Podsuwane nam przez wyobraźnię obrazy zaczerpnięte ze świata medycyny, skłaniają do formułowania coraz bardziej skomplikowanych pytań etycznych. Oczekujemy przy tym, że filozofowie i duszpasterze dostarczą nam kazuistycznych teorii, jak należałoby postąpić w danej sytuacji, albo że prawo stanowione ureguluje wszelkie sporne kwestie, zdejmując z nas trud formułowania własnych rozstrzygnięć. Tymczasem snucie hipotetycznych rozważań: „Jak ja postąpiłbym w danej sytuacji?”, nie ma sensu, jeżeli nigdy wcześniej nie zadaliśmy sobie innego naprawdę podstawowego pytania: „Jak rozporządzić swym życiem?”– zauważa prof. Jacek Filek w rozmowie publikowanej w „Znaku”. A tylko ten, kto kiedykolwiek samodzielnie zmierzył się z tą kwestią, może odkryć przed sobą i innymi prawdziwe motywy życia i nadziei.
