Tymczasem w odczuciu niektórych, młodzi, jak w dobrej sztafecie, płynnie przejmują od starszych pałeczkę i biegną wyznaczonym torem. Czy nie jest to jednak nieprawdziwe uogólnienie? A może to raczej oczekiwanie rewolucyjnych zmian jest nieadekwatne do dzisiejszej sytuacji?
W tym miesiącu oddaliśmy głos liderom środowisk opiniotwórczych powstałych po 1989 roku i działaczom młodzieżówek. Niektóre pisma – jak „Kontakt”, „Kultura Liberalna” czy „Rzeczy Wspólne” istnieją od kilku lat, inne – jak „Krytyka Polityczna” czy „Lewica.pl” – zdążyły już na dobre okrzepnąć. Jedne noszą znamiona ruchów społecznych zainteresowanych zmianami politycznymi. Są też i takie, które starają się wpłynąć na kształt wspólnoty Kościoła.
Wprawdzie „Znak” nie zalicza się do pism młodych, wszak w przeciwieństwie do innych, istnieje od 65 lat; jednak nie ukrywam, że do niektórych środowisk, takich jak wspomniany już „Kontakt”, „Res Publika Nowa” czy „Kultura Liberalna” jest nam blisko z powodów przekonań. Również i w naszej redakcji jest wiele osób z pokolenia dwudziesto- i trzydziestolatków.
Jaki więc jest obraz nowych elit? Czy, jak chcą krytycy, reprezentują one cechy stereotypowego Polaka: idealisty w deklaracjach, bezideowego pragmatyka w działaniu? Czy też – jak wolą niektórzy – pozwalają mieć nadzieję, że młode pokolenie wyznaczy własną drogę rozwoju Polski?
