Misja

Czym jest „Znak”?

„Znak” jest miesięcznikiem założonym w 1946 roku w Krakowie przez grupę intelektualistów katolickich skupionych wokół ówczesnego „Tygodnika Powszechnego”. Należeli do niej m.in.: Hanna Malewska, Jerzy Turowicz i Stefan Swieżawski. „Znak” był od początku miejscem kształtowania pogłębionych diagnoz dotyczących współczesnych problemów człowieka, społeczeństwa, religii i kultury oraz formułowania idei, w mniejszym zaś stopniu – wyrażania bieżącej opinii. Redaktorami naczelnymi pisma byli: Jerzy Radkowski, Hanna Malewska, Stanisław Stomma, Jacek Woźniakowski, Bohdan Cywiński, Stefan Wilkanowicz, Jarosław Gowin, Michał Bardel. Wydawcą „Znaku” jest od 1959 r. Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” – dziś jedno z największych polskich wydawnictw. W kolejnych latach w miesięczniku publikowało wielu wybitnych twórców polskiej kultury powojennej, dość wymienić: Karola Wojtyłę, Czesława Miłosza, Leszka Kołakowskiego, Henryka Elzenberga, czy ks. Józefa Tischnera. W „Znaku” ukazywały się również przekłady tekstów niedostępnych na polskim rynku autorów zagranicznych, m.in. Emmanuela Mouniera, Karla Rahnera, Henri de Lubaca, Paula Ricoeura, Martina Bubera, Martina Heideggera (teksty tych i innych autorów publikowane w „Znaku” można znaleźć w Archiwum).

Kto tworzy „Znak”?

Pismo przechodziło w swojej historii szereg zmian i reform. Niezmiennie – bez względu na to, kto kierował pismem i jaki był skład redakcji – trwało jednak przy sformułowanym jeszcze przez Jerzego Turowicza celu „wypracowywania kształtu współczesnego humanizmu integralnego, opartego o pełną, a więc także religijną koncepcję człowieka”. Postulat ten, oznaczający wierność wobec chrześcijańskiego obrazu świata i osoby ludzkiej, także dziś stanowi niezmienną inspirację dla nas, osób tworzących pismo. Dodajmy, że w naszym myśleniu o Kościele niezwykle ważna jest idea katolicyzmu otwartego, gotowego do autentycznego, śmiałego pogłębiania treści wiary oraz do dialogu ze światem i z myślą nie odwołującą się do chrześcijaństwa. To sprawia, że od początku istnienia pisma w gronie redakcji i wśród współpracowników są również osoby, które podzielane przez nas wartości wywodzą z innych niż religijne źródeł.

Co jest naszym, jako redaktorów „Znaku”, pragnieniem?

Pragniemy, by „Znak” dostarczał naszym czytelnikom narzędzi potrzebnych do trafnego poszukiwania, rozpoznawania i artykułowania rozwiązań najistotniejszych problemów współczesnego człowieka Chcemy, by „Znak” był pismem, w którym wspólnie dokonujemy diagnozy bieżącej krajowej i światowej sytuacji społecznej, kulturowej, politycznej i religijnej. Pragniemy, by „Znak” był miejscem poszukiwania prawdy, „posługi myślenia” (Jan Paweł II) , refleksji służącej nade wszystko zrozumieniu i poznaniu, z nadzieją, że trafne i skierowane ku prawdzie rozpoznanie spraw tego świata jest koniecznym krokiem na drodze ku poprawie jego stanu.

Czym się kierujemy tworząc „Znak”?

Na pierwszym miejscu stawiamy człowieka jako osobę – człowieka wolnego, dojrzałego, zakorzenionego w tradycji, dbającego o innych i całość społecznego bytu, człowieka przygotowanego do spotkania z drugim i spotkania z Bogiem. Pragniemy rozwoju społeczeństwa opartego na zasadach wolności, tolerancji i dialogu, społeczeństwa pragnącego przeciwdziałać nierównościom i wykluczeniu. Kierujemy się zasadą, że dążenie do prawdy jest sprzeczne z przekonaniem o posiadaniu monopolu na rację, a wierność zasadom nie wyklucza różnych dróg ich realizacji. Chcemy, aby przyjazny rozdział Kościoła od Państwa owocował wolnością sumienia i słowa, w tym również swobodą artykulacji myśli czerpanych z żywych źródeł chrześcijaństwa. Wreszcie, tworzymy pismo, ponieważ wierzymy, że w ten sposób uda nam się dodać choć jedną cegiełkę na odbudowę tak potrzebnego w Polsce społecznego zaufania, wzmocnienie społeczeństwa obywatelskiego, promocję otwartości, kreatywności i współpracy.