fbpx
Anna Marjankowska czerwiec 2017

Zaplanujmy utopię ogrodników

Zarządzanie w płynnej nowoczesności może stanowić remedium na bolączki współczesnego świata w wielu aspektach: uczy mądrej dyskusji i argumentacji, porusza kluczowe dla naszej najbliższej przyszłości problemy, wchodzi w jej planowanie ze strony filozofii, socjologii oraz organizowania i przekształcania materialnego świata.

Artykuł z numeru

Biografie rzeczy żydowskich

Biografie rzeczy żydowskich

Reakcja rynku wydawniczego na informacje o śmierci ważnego autora jest seria wznowień i tłumaczeń jego prac. Dzięki tej regule możemy przeczytać w języku polskim Zarządzanie w płynnej nowocze­sności, szczupłą, acz treściwą korespondencję pomiędzy socjologiem, filozofem i eseistą Zygmuntem Baumanem, architektką, profesor zrównoważonej urbanistyki Ireną Bauman a power couple zarządzania humanistycz­nego – Moniką Kosterą i Jerzym Kociatkiewiczem, z wprowadzeniem teore­tyczki organizacji Mary Jo Hatch. Kostera i Kociatkiewicz są autorami wydanej przez Routledge w 2014 r. książki Liquid Organization. Zygmunt Bauman and organization theory, w której analizowali dorobek filozofa pod kątem użytecz­ności dla zarządzania humanistycznego, bezpośrednia intelektualna wymiana z Baumanem była więc kontynuacją wcześniejszej pracy badawczej. Jak piszą we wstępie Zarządzania w płynnej nowoczesności: „Zarządzanie i socjologia to nauki tak blisko spokrewnione, że tylko kaprys historii odpowiada za ich rozdzielenie. Obie próbują zrozumieć zachowanie ludzi jako istot społecz­nych, obie próbują znaleźć lekarstwa na trapiące nas bolączki” (s. 7), podej­ście przedstawione w tym krótkim fragmencie oddaje charakter badań Kostery i Kociatkiewicza – zainte­resowanie człowiekiem, warunkami jego życia i pracy, sposobem, w jaki się komunikuje i prowadzi narrację o otaczającej go rzeczywistości.

Krótkie wprowadzenie Mary Jo Hatch systematyzuje główne pro­blemy poruszane w książce, co uła­twia nawigowanie w morzu tematów i odniesień. Autorka skupia się przede wszystkim na koncepcji inter­regnum zaproponowanej przez Bau­mana do opisu współczesności i wią­żącej się z nią nadziei na przyszłość, nadaje również teorii zarządzania wymiar codzienny i praktyczny, przy­pominając, że „to manage” znaczy po prostu „dawać radę”.

Kociatkiewicz określił cele publikacji jako zbadanie potrzeby i możliwości zarządzania w społe­czeństwie płynnej nowoczesności, zweryfikowanie aktualności róż­nych koncepcji zarządzania, przed­stawienie alternatywnych punktów widzenia i znalezienie jaskółek zmiany (s. 19). W praktyce rozmówcy charakteryzują współczesny świat sięgając do własnych doświadczeń, badań i praktyk, podkreślają niezau­ważane często przez polityków głów­nego nurtu problemy współczesnych ludzi – prekaryzację warunków pracy, brak możliwości długoterminowego planowania, głębokie nierówności społeczne.

Świetnym posunięciem inicja­torów rozmowy było dołączenie do grupy dyskutantów Ireny Bauman, która jako praktykująca architektka zajmująca się naukowo zrównowa­żoną urbanistyką, przełamała teo­retyczne, filozoficzno-socjologiczne i związane z teorią organizacji rozwa­żania o przyszłości, podsuwając idee o tym, jak należy dosłownie budować przyszłość. Podczas eksplorowania wątku wspólnoty współpracy sprowokowała rozmówców niezwykle ważnym pytaniem: „Co każdy z nas ostatnio redystrybuował?”, wprowadziła do rozmowy istotny wątek świadomości ekologicznej, nie pozwalając przy rozważaniach o człowieku zapomnieć o naturze, nie bała się również polemiki z Zygmuntem Baumanem, co widać we fragmentach, gdy koncepcja panarchii, w której różne systemy ludzkie (np. kapitalizm) i naturalne (np. lasy), a także te łączące oba czynniki (np. Ministerstwo Środowiska) są „wzajemnie powiązane w ustawicznie ada­ptujących się cyklach wzrostu, akumulacji, restrukturyzacji i odnowy” (s. 53), wydaje jej się bardziej odpowiednia do scharakteryzowania współczesności niż Baumanowskie interregnum.

Chcesz przeczytać artykuł do końca?

Zaloguj się, jeden tekst w miesiącu dostępny bezpłatnie.

Zaloguj się