fbpx
Agnieszka Dziedzic

Obcy we Florencji

Grudniowa, spowita nieprzyjemną mgłą Florencja. Zupełnie nie taka, jaka pojawia się na wakacyjnych zdjęciach.

Agnieszka Dziedzic

Banalność zła po bułgarsku

Konstrukcja fabularna „Requiem dla nikogo” przypomina równanie z nawiasami.

Agnieszka Dziedzic

Metoda organoleptyczna

Pisząc o zbiorze szkiców „Paradiso”, trzeba zaznaczyć, że to książka niebezpieczna. I nie chodzi o wywrotowe treści, ale o ryzyko zapomnienia (i całkowitego zatopienia) się w lekturze.

Agnieszka Dziedzic

Automobilem przez Europę

Tytuł książki trafnie oddaje strategię Roberta Byrona. Pisarz przystawia do zdobytej wcześniej wiedzy zwierciadło, konfrontując ją z oglądanymi teraz na żywo zabytkami architektury.

Agnieszka Dziedzic

Okrucieństwo zawsze w formie

Konstrukcja Legendy o języku przywodzi na myśl obraz kubistyczny, na którym przedmiot przedstawiany jest z kilku stron jednocześnie. Rankov osiąga podobny efekt w powieści poprzez wprowadzenie dwóch różnych narratorów.

Agnieszka Dziedzic

Filozofia (śmiechu) z prof. Zenonem Elą

Zenon Ela to zaktualizowana przez Artura Przybysławskiego wersja greckiego filozofa Zenona z Elei, słynącego m.in. ze sformułowania dowodów na niemożność ruchu. Stąd też tytułowy Profesor porusza się tak wolno, że prawie wcale. Jest wzorcowym nieudacznikiem i jednocześnie everymanem uniwersyteckiego świata.

Agnieszka Dziedzic

Dziura w totalności

Jaka wizja przyszłości najbardziej wytrąca z równowagi? Wbrew pozorom wcale nie kreująca fantastyczne światy, ale ta, która bazuje na znanym uniwersum z pewnym przesunięciem. Koncept powieści Na / pół Jasmina B. Freliha, słoweńskiego pisarza i tłumacza, opiera się na tym, że nowa rzeczywistość narasta na naszym starym świecie. Powoli pochłania też całą wiedzę o nim.

Agnieszka Dziedzic

Służba jest rodzaju żeńskiego

Książka Grzegorza Kaliciaka ma formę wielogłosu, na który składają się wypowiedzi 11 Polek służących w armii na najróżniejszych stanowiskach.

Agnieszka Dziedzic

Przestrzeń wielokrotnej koniunkcji

W dobie coraz bardziej czarno-białych tekstów publicystycznych eseistka Anna Sobolewska pokazuje, jak wielką moc wciąż ma dobrze napisany felieton, który nie rości sobie pretensji do bycia prawdą ostateczną ani nieomylnym sądem.

Agnieszka Dziedzic

Śmierć vs. badania ilościowe

Marcin Sękowski przeprowadza analizę krytyczną dotychczasowych badań zajmujących się eksploracją postawy wobec śmierci w teoriach psychoanalitycznych i koncepcjach egzystencjalnych.

Agnieszka Dziedzic

O kraju, który nie był sobą zainteresowany

Wychodząc od stwierdzenia, że „historia jest osobista”, w książce Słowacja. Dzieje obojętności Martin M. Šimečka analizuje losy społeczeństwa słowackiego przez pryzmat prywatnej historii. Otrzymujemy opowieść o świadomym wyborze tożsamości, o kompromisach z samym sobą i nieustannym balansowaniu między postawą pełną zaangażowania a dystansowaniem się od polityki przesączonej korupcją.

Agnieszka Dziedzic

Tu jest Maria

W biografii Marii Jaremy autorka umieszcza podtytuł Gdzie jest Maria? Pytanie można potraktować jako próbę nakreślenia głównego obszaru twórczości – więcej Jaremianki w rzeźbie czy malarstwie?

Agnieszka Dziedzic

Chiński inny świat

„Prowadzący umarłych” to zbiór 28 wywiadów, które z perspektywy władz chińskich – promujących propagandę sukcesu – w ogóle nie powinny się odbyć.

Agnieszka Dziedzic

W to mi(t) graj

Najnowsza książka Ewy Jałochowskiej to zaproszenie do wspólnej międzypokoleniowej lektury. Dorosłych może zachęcić do nieszablonowego myślenia, a u dzieci zaszczepić szacunek dla odmienności.

Agnieszka Dziedzic

Bawołek niedościgniony

Pisarstwo Waldemara Bawołka sprawia tyleż problemów interpretacyjnych, co czytelniczych ekscytacji. „La petite mort” to zbiór dziesięciu krótkich opowiadań z powtarzającymi się postaciami, z powracającymi motywami, ale zawsze w nieco odkształconej formie, niczym wariacja na (stary) temat.

Agnieszka Dziedzic

Korepetycje z gnicia

Choć przemiana ludzi w rośliny jako jedyna szansa na ocalenie świata brzmi niedorzecznie, to właśnie na tej absurdalności Katarzyna Pochmara-Balcer buduje swój literacki wielogłos o sekcie.

Agnieszka Dziedzic

Bitwa o pamięć

Ruda, córka Cwiego, to pierwsza osoba pochodzenia żydowskiego pochowana w 1743 r. na praskim cmentarzu, o której wzmianka zachowała się do naszych czasów.

Agnieszka Dziedzic

Przemoc w egzotycznych dekoracjach

W posłowiu do Zielonego sari tłumacz Krzysztof Jarosz przywołuje wywiad z Anandą Devi, w którym autorka opowiada, że powieść czekała ponad 15 lat na finalną redakcję.

Agnieszka Dziedzic

Usłyszeć głos matek Kościoła

Emancypantki. Kobiety, które zbudowały Kościół Zuzanny Radzik rozpoczynają się dosyć nietypowo jak na publikację naukową. Autorka przywołuje wspomnienie z młodości, kiedy w reakcji na podanie swojego imienia mężczyźni katolicy oczyma wyobraźni widzieli jej starotestamentową imienniczkę.

Agnieszka Dziedzic

Popyt na dobro, podaż na zło

Miejscowości czy wydarzenia, które opisał Piotr Nesterowicz, posiadają zazwyczaj pierwowzór w rzeczywistości, jednak w książce funkcjonują pod nieco zmienionymi nazwami bądź też są przesunięte w czasie. W biblijnej osobie Jeremiasza na próżno doszukiwać się cech bohatera. Szczupły, niewyróżniający się niczym młody mężczyzna. Na kartach powieści, w jednej z Jeremiaszowych introspekcji, pojawia się analogia do Don […]

Agnieszka Dziedzic

Bazylia ocala świat (wyobraźni)

Renata Rusnak klasyfikuje swój literacki debiut, Sto siedemdziesiątą pierwszą podróż Bazylii von Wilchek, jako współczesną baśń dla dorosłych.

Agnieszka Dziedzic

Chlorofil zamiast krwi

Na płaszczyźnie fabularnej życie Anny Bartákovej, głównej bohaterki W ciemność, wydaje się przesiąknięte rutyną, właściwą ludziom oddającym się niegroźnemu hobby.

Agnieszka Dziedzic

Zwyczajny Absolut

Andrzej Dybczak w książce Pan wszystkich krów niczym apostoł błahości i nieistotności opowiada o starej drodze do kościoła, sąsiedzie złomiarzu, rozpalaniu ogniska na peryferiach miasta, o krowach i psach albo o rozładowywaniu statków transportowych w Norwegii.

Agnieszka Dziedzic

Smutna twarz koali

Niepozorna książeczka, bardziej przypominająca zeszyt szkolny z wytłoczoną ramką na wpisanie nazwy przedmiotu. W tym miejscu umieszczono nazwisko autora i tytuł: Koala.

Agnieszka Dziedzic

Nadążyć za Profesorem (Recenzja książki Pędzę jak dziki tapir. Bartoszewski w 93 odsłonach Marka Zająca)

Władysław Bartoszewski – pisarz, historyk, dziennikarz, działacz społeczny, dyplomata, polityk. Więzień Auschwitz, żołnierz AK, uczestnik powstania warszawskiego, więzień stalinowski. A przy tym specjalista od umiarkowanego opty­mizmu, jak sam zwykł się określać.

Agnieszka Dziedzic

Cały ten Tyrmand

Marcel Woźniak jako trzeci z kolei podejmuje próbę ujęcia życia Leopolda Tyrmanda w dzieło biograficzne. Co ciekawe – jest to pierwsza w pełni kompleksowa publikacja.

Agnieszka Dziedzic

Idealnie brzydka

Najnowszej książki Huberta Klimko-Dobrzanieckiego nie można zaliczyć do typowych przewodników o tym co, w danym kraju trzeba zobaczyć, zjeść czy zrobić.

Agnieszka Dziedzic

Za mentalnym murem

Dziś, kiedy praktycznie każde miejsce na Ziemi jest w zasięgu ręki (choć z reguły bardziej chodzi tu o zasobność portfela), książka Colina Thubrona Za murem. Podróż po Chinach wydaje się ważną lekcją.

Agnieszka Dziedzic