fbpx
Radosław Kobierski

Pod wulkanem

Pewien sen wyśniony w wieku zbyt młodzieńczym, żeby nie miał wpływu na całe moje dorosłe życie, „ustawił” na długie lata moje myślenie o literaturze. Bez katastrofy, najlepiej w indywidualnym, osobistym wymiarze, nie było sensu w ogóle literatury zaczynać.

Radosław Kobierski

Taniec nieszczęśliwych cieni

Pisarzy i pisarki rozpoznaje się nie tylko po ich stylu, ale również – po obsesjach.

Radosław Kobierski

Wszystkie śpiące królewny kończą tak samo

Rok 1994, walizka i pan Kamil – to trzy planety, które wyznaczają pola grawitacji nowej powieści Wioletty Grzegorzewskiej.

Radosław Kobierski

„Mostów nie stawia się wzdłuż rzeki”

Nie idea, lecz nieustająca praktyka. Nie pasywny kult przeszłości, który mógłby się przerodzić w elitarny profesjonalizm albo cepeliadę, lecz przeszłość zorientowana na przyszłość.

Radosław Kobierski

Sztuka kolażu

Pozwolę sobie na pewną prze¬wrotność i omawiając tom wierszy, zacznę od obrazów. A ściślej – od tego, co wytwarza się na linii tekst–obraz.

Radosław Kobierski

Poeta, prozaik. Opublikował tom wierszy Lacrimosa, Drugie ja, Coming out, powieść Ziemia Nod. Laureat Gwarancji Kultury za rok 2011, dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia i Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”.