Ich książka jest nie tylko dla tych, którzy aktualnie znaleźli się w kryzysie, lecz także dla tych, którym się wydaje, że już wiedzą, kim są.
Lektura Tańcząc wytrąci ich ze złudnego poczucia, że da się określić siebie raz na zawsze. Kryzys bowiem prędzej czy później dotknie każdego z nas. Jednak, jak pokazują rozmówcy, nie zawsze jest to sytuacja jednoznacznie zła. Będzie trudna, wymagająca, jednak może być też twórcza i rozwojowa. Choć brzmi to jak prosta coachingowa rada, rozmowy Dobroczyńskiego i Jucewicz pokazują, jak głęboka mądrość kryje się za takim tokiem myślenia. Lektura Tańcząc jest również uwalniająca. Przypomina, że sztuką jest odróżnić sprawy, na które mamy wpływ, od tych, które są zupełnie poza zasięgiem naszej sprawczości. Tym, o czym na pewno możemy decydować, jest to, czy pozwolimy, aby ktoś nas opowiadał, czy sami zdecydujemy się opowiedzieć swoją historię. Choć rozmówcy nie dają gotowych rozwiązań na czas kryzysu, podsuwają pewne tropy, takie jak potraktowanie kryzysowej sytuacji jako gry, którą można renegocjować, otwarcie się na drugiego człowieka, zaangażowanie w słuszną sprawę, zachwyt i zaciekawienie światem… Wiele jest także interesujących myśli, które padają na marginesach głównego tematu. Dobroczyński zauważa np., że psychoterapia raczej nie zmieni sztywnych postaw wobec świata, może jedynie (albo aż?) dodać do dotychczasowych schematów działania kilka bardziej konstruktywnych strategii.
Bartłomiej Dobroczyński, Agnieszka Jucewicz Tańcząc. Rozmowy o kryzysie i przemianie Wydawnictwo Agora, Warszawa 2024, s. 328
