„Defekty” to koncept pojemny, ponieważ uwzględnia zarówno choroby, formy fizycznych ułomności, szaleństwo czy dolegliwości psychiczne. Publikacja zawiera część teoretyczną, w której pojawiają się liczne, luźno powiązane wątki z antropologii kultury i doświadczenia, poetyki oraz narratologii, co zapewnia szeroką bazę do krytycznej analizy tekstów, głównie amerykańskich twórców. Czytelnik zapoznaje się z opisem choroby jako fenomenu, jej patologizacji, znaczenia oraz tożsamości chorego jako podmiotu defektywnego. Choroba ujęta w kontekście kulturowym to zjawisko wszechobecne, posiadające potencjał do przeprowadzenia wieloaspektowej analizy, gdyż nie jest samym tylko stanem, ale wiąże się także z charakterystycznymi miejscami i okolicznościami. Stanowi zaprzeczenie zwyczajności i codzienności, przynosi diametralną zmianę trybu życia. Przeprowadzając jej analizę kulturową, nie można pominąć chorego i jego tożsamości. Równie szerokie znaczenie zyskuje choroba jako tekst, kiedy staje się hybrydą przynależącą do świata medycyny i literatury. Można wyróżnić całą poetykę choroby oraz konkretne sposoby mówienia o niej w dyskursie patograficznym. Defektografia ma wydźwięk terapeutyczny o tyle, że umożliwia kształtowanie własnej biografii. Dzięki niej chory kreuje własną tożsamość – płynną, wyizolowaną, typową dla tego stanu. Choroba to czas, któremu towarzyszy zwielokrotnienie doświadczeń i nadwrażliwość. To okres odmienny niż wcześniejsze, znane osobie nią dotkniętej przeżycia, który przesądza o oddzieleniu jej od świata, i nieodłączny element ludzkiej egzystencji.
_
Iwona Boruszkowska
Defekty. Literackie auto/pato/grafie – szkice
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2016, s. 120
