W takim ujęciu dyplomacja przestaje być misterną grą prowadzoną przez mężów stanu. Częściej przypomina zabawę w piaskownicy.
Książka to zbiór anegdot odbrązawiających Corpus Diplomaticus, antologia, która została dość sztucznie podzielona na kilka rozdziałów. W jednym omówiono ideał dyplomaty w antycznych Chinach i nowożytnej Europie. W kolejnych scharakteryzowano blaski i cienie pełnienia oficjalnych funkcji (w tej części dyskurs przypominać może poradniki terapeutyczne) oraz sztukę prowadzenia negocjacji (z kuriozalnym skupieniem się na różnicach psychologicznych między nacjami). Następne, być może najciekawsze, fragmenty mówią o łamaniu protokołu, radzeniu sobie w sytuacjach wyjątkowych, a także spożywaniu alkoholu. Układ ten nie wyczerpuje bogactwa tematów, które generuje życie na placówce. To subiektywne zestawienie, do którego autorzy mają oczywiście prawo.
Ambasadorowie powstali na kanwie audycji prowadzonych przez Walewskiego i Pośpiecha w Polskim Radiu. Zabieg polegający na przepracowaniu materiału radiowego na książkę jest niełatwy do wykonania. Dziennikarze stworzyli intrygującą chrestomatię, którą czyta się jak najlepszy kryminał. To książka wdzięczna w lekturze – zarówno dla dyplomatów, specjalistów do spraw międzynarodowych, jak i dla tych, którzy podpatrują polityków z mieszaniną zazdrości i politowania.
_
Łukasz Walewski, Marcin Pośpiech
Czego nie powie Ci królowa. Ambasadorowie
Wydawnictwo Sine Qua Non, Kraków 2016, s. 288
