fbpx
Spis treści 833

Spis treści 833

Gregory Michenaud

Rodziny polskich Romów

Pomysł realizacji tego fotograficznego projektu narodził się prawie dwie dekady temu.

z Kingą Urbańską i Karoliną Szlęzak rozmawia Karol Kleczka

Co robi babcia na wielbłądzie

Ile razy było tak, że babcia próbowała opowiedzieć nam jakąś historię, a my nigdy uczciwie jej nie potraktowaliśmy, nie usiedliśmy z nią i nie zadaliśmy jej konkretnych pytań.

z Magdaleną Sękowską rozmawia Ilona Klimek-Gabryś

W naszej historii nie ma winnych

Opowieści rodzinne mogą być dobrą podpowiedzią dla naszych dalszych decyzji. Uświadamiają, co było trudnością w pokoleniach wcześniejszych, pozwalają odrzucić obciążające mechanizmy, za którymi nie chcielibyśmy pójść.

Maciej Marcisz

Najlepsze z obu światów

Już nie konserwatywni, jeszcze nie w pełni zlaicyzowani. Biorący ślub cywilny, ale chrzczący dzieci pod presją babć. Tłumaczący rodzicom, jak zainstalować Instagrama, ale nie tak zręczni w technologii jak ich młodsze rodzeństwo. Gdyby milenialsi potrzebowali pocieszenia, można by im powiedzieć, że są bezcennym łącznikiem starego z nowym.

Anna Mateja

Moje dzieci i moi Żydzi

Nauczycielka historii w pewnym małym mieście marzy o tym, żeby zorganizować Marsz Pamięci. Żeby pojawił się tłum, jak na Boże Ciało, a każdy z uczestników miał wpiętą wstążkę z imieniem i nazwiskiem jednego z dawnych współmieszkańców, o którym nikt już nie pamięta

Zośka Papużanka

Komentarz

To nie będzie trudne, tak mi powiedziano.

Ignacy Dudkiewicz

Potrzebujemy humanitarnego minimum

Czy możemy znaleźć kompromis? My, którzy mówimy o prawach migrantów, i wy, którzy mówicie o wzmacnianiu granicy i bezpieczeństwie państwa? Czy sam jestem na taki kompromis gotowy?

Joanna Tracz

Podróż do kraju choroby. Kanceroesej

Jeśli będziemy milczeć, w ciszy i pokorze znosić chorobę oraz jej skutki, uznamy, że właściwie nic wielkiego się nie stało. Nie ochronimy nie tylko siebie, ale też nikogo obok siebie.

Andrzej Chyra

Pele-mele: Andrzej Chyra

„Znakowe” pele-mele stworzyliśmy, by zaczerpnąć inspiracje od ciekawych ludzi: jak pracować, co czytać, na co zwracać w życiu większą uwagę. A także kogo warto lepiej poznać – zaproszona osoba sama nominuje kolejną do odpowiedzi na nasze pytania.

z Piotrem Malczewskim rozmawia Paulina Wilk

Wszystkie stany skupienia

Najlepiej iść pieszo. Bo jak się idzie, to można zajść w gościnę. Na przykład Mongołowie są ciekawi innych, zapraszają do jurty – na posiłek, na nocleg. Odmawiać nie wypada. Nigdy nie miało znaczenia, czy mieliśmy jakiś wspólny język. Wystarczała chęć poznania się, radziliśmy sobie gestami, rysunkami.

Diana Dąbrowska

Na rozdrożu pokoleń

W świecie Yasujira Ozu od zawsze królowały prostota i codzienność. Mistrz subtelnych obserwacji stworzył w swoich filmach cały atlas przeżyć różnych pokoleń. Dziadkowie, rodzice i wnuki toczą tu ze sobą niełatwy dialog.

Wojciech Bonowicz

Moi Mistrzowie: Jerzy Ficowski

Wiersz Jerzego Ficowskiego „Stuletnia kobieta” otwierał tom „Pantareja” (Kraków 2006) – ostatnią książkę opublikowaną za życia poety.

Olga Szmidt

Skóra zdjęta

Relacje Doroty Masłowskiej z publicznością można by opisać zapożyczonymi tytułami. W mniej intensywnych momentach: „polskie drogi”; w tych najtrudniejszych: „polskie piekło”.

Janusz Poniewierski

Brunatny odcień katolicyzmu

Księża Hitlera to znakomita – świetnie napisana i dobrze udokumentowana – rozprawa historyczna ukazująca ukąszenie części niemieckiego Kościoła katolickiego przez ideologię nazistowską.

Karol Kleczka

Czy Bóg mówi po grecku? 

Wykłady Giffordowskie Jaroslava Pelikana z lat 1992-1993 skupione są na trójce ojców kapadockich: Grzegorzu z Nazjanzu, Grzegorzu z Nyssy, Bazylim z Cezarei, i siostrze dwóch ostatnich Makrynie Młodszej, którą ze względu na wkład filozoficzno-teologiczny wypadałoby dziś określić kapadocką matką. Książka ma erudycyjny charakter, przy czym to nie suchy naukowy dyskurs, lecz intelektualna przygoda.

Michał Jędrzejek

Teologiczny rollercoaster

W wydanym blisko 20 lat temu numerze „Znaku” pt. Porzuceni mistrzowie jednym z owych „porzuconych” był Carl Gustav Jung.

Magdalena Grzebałkowska

Dobra pani

Maria kończy czytać. Szymczakowa odpełza na swoje miejsce przy piecu, w kącie kamery. Pozostałe uwięzione, zamknięte pod tym samym numerem, gardzą dzieciobójczynią. Konopnicka, która już od roku odwiedza więzienie dla kobiet, też nie nawiązała z nią kontaktu. Aż do dzisiaj.

Joanna Bednarek

Genderowa heretyczka

Większość humanistów może pozazdrościć Judith Butler sławy. Dlaczego jednak współtwórczyni teorii queer ma dziś aż tylu przeciwników?

Janusz Poniewierski

Pamięć

Zdumiewające, że przez niemal dwa tysiące lat chrześcijaństwo nie dostrzegło głębi tych żydowskich świąt. Moim zdaniem to wyraźny ślad dobrze się wciąż mającej w Kościele teologii zastępstwa.

Ilona Klimek-Gabryś

Ponad podziałami

Obrazek pierwszy: jest rok 1997. Mam pięć lat, a mój tata przynosi do domu komputer. Jakiś czas później tworzy w szkole, gdzie jest dyrektorem, pierwszą pracownię informatyczną w gminie. Kończy podyplomowe studia z informatyki. Nadąża.

Cały czas świata

Cały czas świata

Może na tym polega dorosłość, że zaczyna się robić niekończące się listy rzeczy do zrobienia i zapamiętania, a one i tak wciąż okazują się niekompletne i wymagają uzupełnień.

Eliza Mórawska-Kmita

Boso po trawie

Zbudowaliśmy dom na łące, w otulinie lasu, gdzie noce są tak ciemne i ciche, że można usłyszeć bicie własnego serca.

z Cezarym Tomaszewskim rozmawia Agata Dąbek

Komponowanie teatru z czułością

Teatr to muzyka, nawet jeśli doświadczamy go jako całkowitej ciszy. Rytmy ciał, ich pozycje, oddechy, nawet nicnierobienie, kropla spadająca – to wszystko jest muzyką, moim zadaniem jest zaś reżyserowanie tego albo, precyzyjniej – komponowanie. Myślę, że mógłbym podpisywać się jako kompozytor teatru