fbpx
Janusz Poniewierski
Janusz Poniewierski, zdj. Michał Lichtański
Janusz Poniewierski listopad 2022

Pokolenie

W tym roku mija 100. rocznica urodzin wielu wybitnych członków szeroko pojętego środowiska „Tygodnika Powszechnego” i „Znaku”.

Artykuł z numeru

Odczarowanie Jezusa

Czytaj także

Janusz Poniewierski

Janusz Poniewierski

Terapia potrzebna od zaraz

Konstanty „Kot” Jeleński na balkonie willi Alexandrine w Vance, 15 sierpnia 1967 r. fot. Bohdan Paczowski / Fotonova

Henryk Woźniakowski

Twarze Kota Jeleńskiego

Z naszego, Znakowo-Tygodnikowego, punktu widzenia rok 1922 był czasem niezwykłego urodzaju. Wtedy właśnie urodzili się między innymi:

– Tadeusz Żychiewicz (12 stycznia), dziś już zapomniany pisarz religijny, redaktor „Tygodnika”, popularyzator Biblii, legendarny „ojciec Malachiasz” (chociaż świecki, to przecież prawdziwy – i ogromnie przez czytelników ceniony – duszpasterz); oraz Anna Morawska (24 stycznia), teolożka, publicystka otwierająca Polakom oczy na nowe i dotąd zupełnie im nieznane perspektywy myślenia o chrześcijaństwie, ekumenistka, działaczka społeczna, promotorka pojednania polsko-niemieckiego;

– Władysław Bartoszewski (19 lutego), historyk, publicysta, polityk, działacz na rzecz pojednania polsko-niemieckiego i polsko-żydowskiego, kawaler Orderu Orła Białego;

– Stanisława Grabska (20 marca), teolożka, działaczka (prezeska) warszawskiego KIK-u, autorytet moralny dla wielu członków tzw. Kościoła otwartego w Polsce;

– ks. Andrzej Zuberbier (16 kwietnia), profesor teologii, współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów;

– Jerzy Strojnowski (14 maja), profesor psychologii (KUL), psychiatra, działacz społeczny;

– Andrzej Grzegorczyk (22 sierpnia), profesor matematyki, filozof (etyk), ekumenista, polski orędownik ruchu non-violence;

– Franciszek Blajda (2 października), redaktor miesięcznika „Znak”, człowiek, bez którego – jak pisał naoczny świadek jego pracy – to pismo po prostu by nie istniało, legenda środowiska (ze względu na jego poczucie humoru porównywano go nieraz do słynnego facecjonisty Franca Fiszera).

Co więcej, w roku tym na świat przyszli także ludzie tak ważni dla Kościoła w Polsce (i dla kultury chrześcijańskiej), jak: ks. Jan Charytański (autor serii podręczników do religii) i teolog ks. Stefan Moysa-Rosochacki; bibliści i tłumacze Pisma Świętego – ks. Józef Homerski, ks. Michał Peter i ks. Bernard Wodecki; Józef T. Milik (jeden z najwybitniejszych w świecie znawców rękopisów z Qumran) i o. Daniel (Oswald) Rufeisen (promotor dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, pionier hebrajskojęzycznej wspólnoty katolickiej w Izraelu); badacz literatury hagiograficznej ks. Henryk Fros, a także: Tadeusz Przeciszewski (ekonomista, działacz katolicki w młodości związany z „Tygodnikiem Warszawskim”) i Zbigniew Łoskot (malarz i grafik, znany zwłaszcza z twórczości sakralnej, zaprojektował m.in. okładkę Biblii Tysiąclecia).

Wśród ludzi tego pokolenia są również wybitni przedstawiciele polskiej emigracji, m.in.: związani z „Kulturą” Henryk Giedroyc, Konstanty Jeleński i Leopold Unger („Brukselczyk”); pisarka Zofia Romanowiczowa, publicysta Andrzej Vincenz i dziennikarz Radia Wolna Europa Tadeusz Kryska-Karski.

Chcesz przeczytać artykuł do końca?

Zaloguj się, jeden tekst w miesiącu dostępny bezpłatnie.

Zaloguj się