Książka została zadedykowana s. Jeannine Gramick, od 50 lat zaangażowanej w duszpasterstwo osób LGBT+. Rozmowa z nią zamyka też publikację. Bohaterka zarysowuje sytuację z „wymarzonej przyszłości”: „Kogo obchodzi, czy dana osoba jest homo- czy heteroseksualna? Najważniejsze, że jest kochającą istotą ludzką i że chce tego, co najlepsze dla innych”.
Najbardziej dały mi do myślenia właśnie głosy najstarszej i najmłodszej z rozmówczyń. Druga z nich, Ula Grymuła, uświadamia, jak mocno rozeszły się drogi młodych i Kościoła. Jeszcze pokolenie wcześniej powszechne było dorastanie w jego otoczeniu i tabuizacja tematów tożsamości i odmienności seksualnej. Dziś odwrotnie: Kościół jest dla młodych obojętny, hierarchowie postrzegani są jako odklejeni od rzeczywistości, za to każdy zna wyoutowane osoby nieheteronormatywne, zwyczajne koleżanki i kolegów, żadną „zarazę”.
Książki, w której jako osoby LGBT+ wypowiadałyby się zarówno legenda Solidarności, były ksiądz, artysta, jak i mechanik, dotąd nie było. Szerokie jest też spektrum postaw obieranych wobec Kościoła katolickiego: od nieustającego zaangażowania w zmianę od wewnątrz, przez wybór Kościołów protestanckich czy w pełni akceptującego osoby nieheteronormatywne Reformowanego Kościoła Katolickiego, aż po przejście na pozycje agnostyczne czy bezwyznaniowe.
Grupa wierzących osób LGBT+ staje się coraz mniejsza. Z jednej strony to efekt zmian społecznych – najszybciej zachodzącej w Europie sekularyzacji. Z drugiej – poczucia odrzucenia, jakiego zaangażowani w zmianę Kościoła doświadczyli od hierarchów. Ważne jednak, by istnienie tej grupy zostało zauważone.
Marcin Dzierżanowski, To jest także nasz Chrystus. Rozmowy z chrześcijanami LGBT+, Fundacja Wiara i Tęcza, Warszawa 2023, s. 256
