Tomasz Pindel próbuje przedstawić prawdziwe oblicze polskiego fandomu. Wymazuje powszechny pogląd, że jest to miejsce wyłącznie dla nastolatków kochających mangę i komiksy. Sięga do jego początków, kiedy to w latach 70. w wielu polskich miastach zaczęły kształtować się grupy autorów i fanów, chcących wspólnie działać i manifestować swoją odmienność. Dzięki temu nakreśla drogę fandomu od antykomunistycznego quasi-literackiego ugrupowania do fandomów konsumpcyjnych.
Autor, rozmawiając z osobami bezpośrednio zaangażowanymi w tworzenie tych ugrupowań, stawia pytania o rolę współczesnego fandomu, jego społeczne oddziaływanie, obecne w nim problemy dyskryminacji, ale też pierwotne pragnienie tworzenia, dzielenia się oraz dyskutowania o cudzych i własnych dziełach. Zwraca uwagę na jakże tradycyjny już w historii polskiej literatury konflikt pomiędzy starym a nowym pokoleniem, któremu nieodłącznie towarzyszą przemiany wartości i systemów politycznych.
Mimo licznych niewiadomych i widocznych podziałów Pindel przypomina, że u podstaw fandomu kryje się atawistyczna potrzeba budowania wspólnoty, która trwa, ponieważ koncentruje się na tym, co ją scala, nie dzieli. A jest tym twórcza potrzeba uczestniczenia w kulturze, która przyjmuje pod swoje skrzydła każdego.
_
Tomasz Pindel
Historie fandomowe
Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2019, s. 240
