Zebrał, sklasyfikował i opisał prawdopodobnie wszystkie komentarze prasowe, notatki milicyjne, teczki i protokoły operacyjne służb bezpieczeństwa, cytaty z tekstów ówczesnych pedagogów, psychologów i socjologów oraz kilka wypowiedzi i anegdot samych hipisów i świadków epoki. Zdał relację z większości charakterystycznych elementów życia polskiego hipisa: wyliczył i zreferował działanie komun miejskich i wiejskich, opisał komponenty hipisowskiej ideologii, wypunktował składniki ich typowego ubioru, wyszczególnił zespoły,
koncerty oraz sposoby słuchania i uprawiania przez nich muzyki, a także złożył relację o kontaktach hipisów z Kościołem. Zawarta w książce kolekcja nie pomijała, naturalnie, obszernego sprawozdania o pozycji narkotyków w kulturze hipisowskiej i mniejszego zbioru faktów dotyczących ich praktyk seksualnych. Nie zabrakło w niej również portretów liderów i sympatyków ruchu, w tym Józefa „Proroka” Pyrza, przywódcy warszawskich hipisów i ważnej postaci krakowskiego środowiska, Ryszarda Terleckiego, znanego wówczas jako „Pies”. Ponadto włączono do niej detaliczne omówienie działań organizacji społecznych, instytucji wychowawczych, milicji i służb bezpieczeństwa skierowanych przeciwko hipisom, a zwłaszcza mającej zdyscyplinować „elementy aspołeczne” akcji „Porządek” oraz skoncentrowanej na grupach zdefiniowanych jako narkomani akcjach „Mak I”, „Mak II” i „Mak III”. Książka Tracza oferuje czytelnikom imponujący zasób informacji, jednak odpowiedzi na dwa najbardziej ekscytujące pytania refleksji historycznej: dlaczego? i po co?, będą musieli poszukać już na własną rękę.
_
Bogusław Tracz
Hippiesi, kudłacze, chwasty. Hipisi w Polsce w latach 1967–1975
Wydawnictwo Libron, Kraków: IPN – Oddział w Katowicach 2014, s. 564
